Bir Siir

giderken yarali bir gogus biraktin bana
alacasina carpmis yuzunun, nefret kusan gözlerinde
yer gök bir mayis gunesiyle isinirken sicaktan
ter bosanirken gecenin teninden damla damla
ve yikilirken icimdeki duvarlar
yikaniyordu ruhum gecenin sefkatli vadisinde
ve yikaniyordu yuzum gece sabahlara kadar

giderken ardında bir dağbaşı yalnızlığı bıraktın bana
elinden elma sekeri alinmis bir köy cocugu gozleri
kalemi kirilmis bir sair kalbi biraktin bana
ve sen darmadagin ettin gul bahcelerimi
anladin mi ellerim neden titriyor simdi
birakipta bu mavi dusleriyle avunan yalnizligi
kulden bir kent biraktin bana

giderken yarali bur gulus biraktin bana
sen dumduz ettin her yeri,
senliklerimi karanliga gömdun, kuslarimi vurdun
sardunyalarimi kokten yoldun
ve mabetlerimi yiktin sen
simdi anladin mi giderken nasil yarali bir gulus biraktin bana
anladin mi ellerinle buyuttugun cocuk neden simdi koturum